W dniach 6-7 marca 2025 r. na Katolickim Uniwersytecie Eichstätt-Ingolstadt odbyła się międzynarodowa konferencja naukowa pt. „Choroba i cierpienie jako siła transformacyjna? Znaczenie duchowości w medycynie i opiece”.
Głównym organizatorem wydarzenia był ks. prof. Janusz Surzykiewicz, kierownik Katedry Psychologicznych Podstaw Wychowania na Wydziale Nauk Pedagogicznych UKSW. Współorganizatorami konferencji z ramienia Wydziału Nauk Pedagogicznych UKSW byli dr hab. Anna Fidelus, prof. ucz., oraz mgr Michał Stańczuk.
Konferencja została zorganizowana we współpracy z uczelniami partnerskimi, w tym Uniwersytetem Cattolica del Sacro Cuore w Rzymie, Uniwersytetem we Fryburgu oraz Uniwersytetem Witten/Herdecke. Wydarzenie zgromadziło badaczy z ośmiu krajów, umożliwiając interdyscyplinarną i intersekcjonalną refleksję nad kluczowymi tematami spotkania.
Struktura konferencji
Pierwszy dzień (6 marca 2025 r.): Podstawy naukowe i refleksja
W ramach forum badawczego zaprezentowano i przedyskutowano wyniki badań dotyczących duchowości w medycynie, opiece i duszpasterstwie. Celem było zintegrowanie wyników badań z różnych dyscyplin, nawiązanie nowej współpracy badawczej oraz pogłębienie perspektyw interdyscyplinarnych.
Podczas uroczystej sesji szczególnie podkreślono dziedzictwo duchowości uzdrawiającej. Uroczystość uświetniło przemówienie biskupa dr. Gregora Marii Hankego oraz obecność znakomitych gości z Włoch, Polski, Austrii i Niemiec, w tym Pani Valerie Markgraf von Baden (z domu Habsburg-Lothringen). Ważnym punktem wydarzenia była prezentacja życiorysu błogosławionego Luigi Novarese, którego działalność miała przełomowe znaczenie dla opieki nad chorymi. Przedstawiono niemieckie tłumaczenie jego biografii autorstwa Anselmo Mauro, wydane przez Verlag Friedrich Pustet.
Drugi dzień (7 marca 2025 r.): Przekład badań na praktykę
Dyskusje skupiły się na praktycznych aspektach implementacji duchowości w medycynie, opiece i duszpasterstwie. Ważnym zagadnieniem było wprowadzenie zintegrowanych modeli opieki oraz zapewnienie trwałej implementacji duchowych podejść w systemach zdrowotnych i duszpasterskich.
Kontekst historyczny i rozwój konferencji
Konferencja wpisała się w tradycję wieloletnich badań nad duchowością w opiece zdrowotnej, prowadzonych na Katolickim Uniwersytecie Eichstätt-Ingolstadt. Wydarzenie nawiązywało do wcześniejszych międzynarodowych spotkań naukowych, organizowanych w takich miejscach jak Monachium (2012), Warszawa (2013, 2019), Ingolstadt (2014), Watykan (2015, 2016) oraz Rzym (2018). Te spotkania przyczyniły się do rozwoju międzynarodowej współpracy naukowej i powstania sieci badawczej łączącej teorię z praktyką.
Inspiracja dla tegorocznej konferencji
Konferencja czerpała inspirację z działalności wspólnoty Silenziosi Operai della Croce, założonej przez bł. Luigi Novarese. Jego wizja zakłada, że choroba i cierpienie mogą stać się drogą do odkrycia sensu egzystencjalnego, godności i samookreślenia chorych i cierpiących, wzmacnianych przez wiarę i duchowość.
Jego przesłanie koncentruje się na trzech kluczowych aspektach:
- Człowiek chory może rozwijać wewnętrzną siłę i rezyliencję.
- Poprzez swoje doświadczenie może służyć innym jako „apostoł” cierpiących.
- Refleksja nad chorobą i cierpieniem powinna wykraczać poza kontekst medyczny, uwzględniając wymiar duchowy i etyczny.
Znaczenie konferencji dla rozwoju badań i edukacji
Konferencja była istotnym wydarzeniem dla rozwoju badań naukowych oraz ich zastosowania w edukacji akademickiej i praktyce klinicznej. Podkreślono jej kluczową rolę nie tylko dla uczestniczących uczelni, ale także w szerokiej współpracy międzynarodowej, umożliwiając wymianę doświadczeń i implementację osiągnięć badawczych w różnych systemach edukacyjnych i opiekuńczych. Wyniki konferencji przyczynią się do dalszego kształtowania interdyscyplinarnego podejścia do duchowości w medycynie, pielęgniarstwie i duszpasterstwie, stanowiąc istotny wkład w globalny dyskurs naukowy.
